Aslında Bir Konu Var

Oturup saatlerce gevezelik yapasım var benim. Gönül rahatlığıyla kafalarını şişirebileceğim tüm arkadaşlarım uzakta. Bi kahve içelim. Benim kelimelerim zaten buralardalar.

Kaç gündür aralıksız kitap okuyorum. Film dahi izlemiyorum, müzik bile dinlemiyorum sadece kitap okuyorum. Düşünmemek için. Gözlerim isyanda, günde iki kitap bitiriyorum. Ama düşünmüyorum. Düşünmüyordum. Bazen en iyisi düşünmemek. Bazen insan artık elinden birşey gelmediğini kabullenmek istemiyor. Bir de tırnaklarım acıyor.

Bu kez hoşuma gitsin diye uğraşmicam yazdıklarım. Kötü bile olabilir. Sadece anlatmam lazım. Herşey batıyor şuan gözüme. Uykusuzum biraz da, karmakarışık rüyalarım küçük uyku dilimlerim içinde yordu beni. Belki de ondan bugün... Şey...

Benim çözmediğim, çözmek de istemediğim sorunlarım var içimde. Düğümlü hepsi. Bana zararı yok belki artık. Ama şimdi korkuyorum. O'na zarar verir miyim diye korkuyorum. Huzur bambaşka birşey. Derin bir nefes alıp gözlerimi kapatıp, gülümsebiliyorum. Sanki üstünden yıllar geçmiş gibi. Boyumdan büyük onca şeyle yıllarca savaşmışım gibi. Düşününce gözlerim doluyor evet ama bir özlemin eseri değil bu. Bir pişmanlığın hiç değil. Bunun adını koyabileceğimi sanmıyorum. Dahası istemiyorum.
Bir bakıma mutluyum, kesinlikle huzurluyum.
Ne yazık ki şu an hissettiğim tek kötü şey korku.