ilk satırlar...

aslında bir konu var...
görkemli kapısını açmak için uzun süredir doğru kelimeleri aramama sebebiyet veren sonsuz evren.
moria madenlerine açılan kapının önündeki gandalf gibiyim, içeriye girmek için sürekli denemeler yapıyorum. ne yazsam açılmıyor o kapılar.
"tamam şimdi güzel oldu" dediğim bir yazı yazamıyorum.
yazdıktan bir saat sonra, dudaklarını büzüp "olmamışş" diyen yönetici gibiyim, daha çok kelime atmalı ve karmaşık konuları az kelimeyle anlatabilmeliyim. yazdıklarım anlaşılır olmalı ama basit olmamalı.

bakınca hatırlamak, düşününce hatırlamaktan daha hoş sanki.
bir şeyler karalayıp sonra hafızadan silmek, düşüncelerin içinden seçmekten daha heyecan verici.
geçmişe duyulan özleme nostalji demişler ama bu özlemi gidermeye isim bulamamışlar. giderilemediği için olsa gerek.
hayatı daha sakin ve her durakta zaman geçirerek yaşamalı gibi. yoksa sürekli varmaya çalıştığın son, genelde hayatın sonu oluyor.
tek başına kaldığında düşünebilme cesaretini göstermeli, düşünürken düşüncelerin altında ezilmeden, küçük sonuçlara vararak, gerçekten keyif alarak düşünülebilmeli.
tepkiler son ürün olmalı tüm ilişkilerde, tartışmalarda. önce düşünmeli biraz. sakin düşünmeli.
aşık olunmalı en önemlisi belki de. insana değil sadece, aşka, sevgiye, iyiye aşık olunmalı. mutluluğa aşık olunmalı.
filmlerdeki gibi içimizdeki iyiler de sürekli kazanmalı kötülere karşı. sevmeyi bilmeli. mutlu olmak öğrenmek yerine özümsemeli. dünyayı değiştirecek gücü hissedip, bırakmalı nasıl istiyorsa öyle dönsün diye. bazen dalga geçmeli umarsızca. sadece kırılamayacak olanı kırmalı. ve kesinlikle masum olmalı sonuna kadar.
sıkılıp yarısında çıkan insan evreninde, yazdıklarımın sonuna kadar okunmasını sağlamaya çalışmak imkansız bir uğraş gibi dursa da, yazmaya çalışmak bile büyük keyif.
bu sırada kuzey kutbuna ulaşmaya çalışan nansen'in kararlılığı var bu aralar üzerimde. neleri hayal edebileceğim hakkında hiçbir fikrim yok; tek bir kelimeden neler üretebileceğimi yazdıkça görüyorum

ilk yazı... aslında bir konu varr peki sonu?.. mutlu son olmaması için sebep?... yok